Do jego zainteresowań naukowych należała zwłaszcza historia osadnictwa, badania nad łekneńskim kompleksem osadniczym i dziejami klasztoru cysterskiego w Łeknie-Wągrowcu, dzieje i kultura cystersów w Europie Środkowej ze szczególnym uwzględnieniem Polski i Wielkopolski. Był członkiem rady programowej naszego muzeum Regionalnego w Wągrowcu.
ŻYCIORYS
Andrzej Marek Wyrwa urodził się 22 marca 1955 w Krzyżu Wielkopolskim. Polski historyk i archeolog specjalizujący się w dziejach wczesnego średniowiecza, kulturze materialnej wczesnośredniowiecznej Polski oraz historii zakonu cysterskiego. Profesor nauk humanistycznych. Wieloletni szef ekspedycji archeologicznej w Łeknie. Dyrektor Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy.
Na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu studiował równolegle historię i archeologię. W trakcie studiów zdobywał doświadczenie archeologiczne w Novae i wielu stanowiskach archeologicznych w kraju.
Stopień magistra historii uzyskał w 1978, a magistra archeologii w 1981. Następnie podjął pracę na uczelni. W 1985 doktoryzował się na podstawie pracy „Kronika Arlberyka z Trois-Fontaines jako źródło do dziejów Europy Środkowej i Wschodniej” (promotor: Jerzy Strzelczyk). 1 stycznia 1996 uzyskał stopień doktora habilitowanego (rozprawa habilitacyjna: „Procesy fundacyjne wielkopolskich klasztorów cysterskich linii altenberskiej: Łekno. Ląd, Obra”).
Od 2003 do 2009 roku wykładał równolegle na Wielkopolskiej Wyższej Szkole Turystyki i Zarządzania. Od 2004 posiadał tytuł naukowy profesora. Od 2007 profesor zwyczajny. Na macierzystym uniwersytecie był wykładowcą – prowadził wykład kursowy z prahistorii oraz seminarium z okresu wczesnego średniowiecza.
Pełnił też funkcję zastępcy przewodniczącego odwoławczej komisji dyscyplinarnej dla studentów UAM i inne. Od 2008 był dyrektorem Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy. Od 2003 do 2016 roku był przewodniczącym Rady Koordynacyjnej Szlaku Cysterskiego w Polsce przy opacie Prezesie Polskiej Kongregacji Cystersów oraz członkiem licznych towarzystw naukowych. Laureat nagrody Człowiek Roku Mediów Lokalnych 2012[3]. Został uhonorowany m.in. Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, odznaką honorową „Za Zasługi dla Województwa Wielkopolskiego” i innymi.
Do jego zainteresowań naukowych należała zwłaszcza historia osadnictwa (przemiany osadnicze i kulturalne we wczesnej Wielkopolsce), badania nad łekneńskim kompleksem osadniczym i dziejami klasztoru cysterskiego w Łeknie-Wągrowcu, dzieje i kultura cystersów w Europie Środkowej ze szczególnym uwzględnieniem Polski i Wielkopolski.
W latach 1982–2007/8 kierował ekspedycją archeologiczną IH UAM „Łekno” w miejscowości o tej nazwie, które w toku badań przyjęły formę interdyscyplinarnych badań archeologiczno–architektonicznych. W ich trakcie odsłonięto relikty grodu, romańską rotundę i średniowieczny klasztor oraz zrekonstruowano liczne aspekty życia dawnych mieszkańców. Jako jeden z pierwszych w nauce zbadał wiek budowli kamiennych poprzez datowanie metodą węgla C14 resztek węgla drzewnego zawartego zaprawie użytej do murowania.
Źródło: Wikipedia