Stan wyjątkowy, kryzys, kataklizm, wojna. Od zawsze pokazywały inne oblicze człowieka. To dobre, ale i to złe…
Nie inaczej jest teraz, w obliczu epidemii, zagrożenia, niepewności, nagłej i koniecznej domowej alienacji. Z jednej strony mamy mnóstwo pięknych odruchów serca – gestów i akcji pomocy słabszym, wspierania medyków, troski o samotnych, starszych sąsiadów. A z drugiej są już oszuści, handlujący rzekomo cudownymi specyfikami, zwalczającymi koronawirusa.
Coraz częściej ludziom puszczają też nerwy i warczą na siebie w kolejkach, wzajemnie się na sobie wyżywając. Sam kilka dni temu byłem tego świadkiem. Zaczęło się od niewinnego zwrócenia rodzicom uwagi przez ekspedientkę, że trójka dzieci to raczej powinna zostać w domu, a nie spacerować po sklepie. Rodzic najpierw grzecznie odparł, że nie ma z kim tych dzieci zostawić. Na to sprzedawczyni coś odparowała i skończyło się wrzaskiem i wytykaniem, kto ile dzieciaków narobił…
Znajoma, objęta kwarantanną, bo wróciła z zagranicy, zwraca też uwagę na stosunek części społeczeństwa do takich ludzi jak ona. Jest zdrowa, czuje się wyśmienicie, nic jej nie jest i pewnie lada dzień zakończy ten trudny stan. Ale przyznaje, że czuje się tak, jakby zrobiła coś złego, jakby była zadżumiona, a niektórzy to najchętniej by jej dom oznaczyli i napiętnowali…
Swoje robią też politycy, także ci nasi, lokalni, którzy już przerzucają się pomysłami, jak ze skutkami koronawirusa skutecznie walczyć. Jeden chce, aby w tym roku nie robić już żadnych imprez masowych, a te pieniądze przeznaczyć na pomoc wszystkim tym, którzy nie mogą zapłacić podatku od nieruchomości, czy innych opłat na rzecz miasta. Taki pomysł zaraz spotkał się z reakcją czytelników, którzy zaproponowali, aby radni zrzekli się swoich… diet. Reakcji rajców na ten pomysł na razie nie ma. Tak jak i sensownych pomysłów. Niestety.